Osoby niepełnosprawne są jednym z najbardziej zmarginalizowanych sektorów naszego społeczeństwa. Opinia społeczna doprowadziła do tego, że niepełnosprawność jest postrzegana jako piętno, które sprawia, osoby niekiedy zmuszone są wstydzić się swojej niepełnosprawności. Wszystko to sprawia, że często oprócz borykania się z niepełnosprawnością ruchową, muszą zmagać się jeszcze z depresją i obniżonym nastrojem.
Istnieje wiele problemów, z którymi borykają się osoby niepełnosprawne. Przyjrzymy się jednak tym najpopularniejszym.
Niedostępność – Większość budynków rządowych lub prywatnych biur jest niedostępna dla niepełnosprawnej części populacji. Mimo rozwoju techniki, niewiele instytucji wykorzystuje urządzenia dla niepełnosprawnych.
Niska reprezentacja – osoby niepełnosprawne mają niewielu swoich przedstawicieli w instytucjach państwowych, organach władzy itp., którzy dbaliby o interes swojej mniejszości.
Bariery w opiece zdrowotnej – często osoby niepełnosprawne muszą za każdym razem, kiedy muszą odnawiać chociażby terapie fizjoterapeutyczną i rehabilitację muszą czekać w kolejce na nowo.
System edukacji stawia bariery architektoniczne – budynki szkolne są niedostępne. Nie ma w nich odpowiednich udogodnień na wypadek pojawienia się w szkole osoby z niepełnosprawnością ruchową. Nauczyciele nie są dobrze wyszkoleni, aby pomagać takim uczniom.
Bariery w społeczeństwie – Często postawy pomagają w stygmatyzacji i dyskryminacji, odmawiają osobom niepełnosprawnym ich godności i potencjału i stanowią jedną z największych przeszkód w osiągnięciu równości szans i integracji społecznej. Dzieci mają problemy w szkole, gdyż nie są traktowani jako normalni rówieśnicy, a często wykluczani z grupy.
Trudny dostęp do informacji i wiedzy oraz możliwości uczestnictwa, chociażby dla osób niewidomych, nie wszystkie strony są przygotowane w technologii WCAG, która miałaby ułatwić czerpanie z zasobów Internetu.
Bariery instytucjonalne – bariery instytucjonalne obejmują wiele przepisów, polityk, strategii lub praktyk dyskryminujących osoby niepełnosprawne. Dyskryminacja może nie być zamierzona, ale systemy mogą pośrednio wykluczać osoby niepełnosprawne, nie uwzględniając ich potrzeb.
Nieefektywne programy i działania wspierające. Brak pomocy od państwa albo nieefektywne działania nie poprawiają sytuacji niepełnosprawnych osób. Pomoc od państwa często ma jedynie zamknąć usta protestującym. Wsparcie finansowe nie pozwala na rzeczywiste polepszenie sytuacji.